บทที่ 106 — เงาและเสียงกระซิบ

เจด

ความกลัวไม่ใช่สิ่งที่ฉันคุ้นเคย

แต่ก็นับตั้งแต่คืนที่มิสตี้สติแตก—ตะคอกใส่มารี ดวงตาเบิกโพลง รอยสัญลักษณ์บนคอของเธอวูบไหวราวกับเปลวเทียนที่ใกล้จะดับ—ฉันก็ไม่สามารถข่มตาหลับได้อีกเลย

ภาพเหล่านั้นตามหลอกหลอนฉัน ไลซ่า ร่างกายบอบบางของเธอบนพื้น เลือด ไฟ รอยยิ้มของมิสตี้ตอนที่เธอบอกว่า “เธอไม่ควรจ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ